Met dank aan Rozemarijn Lucassen voor dit niets verbloemende portret:
Met zijn zakken vol modder en zaden, losse veters en krullen die pas geknipt mochten worden als de kapper van het dorp van zijn moeder die uitdaging eenmaal per jaar aanging, dreef Vic mij nogal eens tot waanzin. Wij waren jarenlang een stel en tot ons beider frustratie heb ik geregeld geprobeerd om hem wat normaler met de hygiëne in het huishouden om te laten gaan, en om af en toe voorrang te geven aan degelijkheid boven fascinatie. Onmogelijk. Het siert hem dan ook enorm dat hij het aan heeft gedurfd om mij te vragen hier een portret over hem te schrijven.
Heel heb ik zitten zeuren over het tonen van zijn werk aan een groter publiek (tekeningen, concepten, sieraden, maquettes, al zijn kennis over uiteenlopende onderwerpen, en vooral die over planten). Dus geweldig dat deze website er nu is!
Vic is zo’n persoon die koste wat kost geen kunstenaar genoemd wilt worden maar het meer is dan menig afgestudeerde aan menige kunstacademie, simpelweg doordat hij ziet en toont wat het leven mooi maakt op momenten dat je het totaal niet verwacht. Tussen een hondendrol en een weggeworpen bakje patat ziet hij iets boeiends, en hij laat zich niet tegenhouden door de objecten ernaast om het van dichtbij te bestuderen. En daar betrekt hij je bij, of je wilt of niet.
Ons huis lag sinds voorjaar 2016 vol met wortels en kluiten van natte planten, de beestjes die erin woonden verkenden nieuwsgierig onze eettafel, en ik zag hoe een heel mooi project groeide. Via de droogpers en stukjes toiletpapier belandden de schatten in dikke boeken, die eigenlijk nog veel te klein waren. Vic’s rugzak en handen waren altijd voller dan de camera kon bijbenen, en er is ook wel eens een bijzondere plant in de prullenbak beland doordat ik niet doorhad dat het een bijzondere plant was. Excuses daarvoor!
Vic heeft mij altijd erg geïnspireerd, en daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor. Ik hoop dat wij elkaar nog bij vele projecten zullen assisteren, en ik ben er trots op dat ik het ontstaan van Het Herbarium van de Schilderswijk heb zien ontluiken en het nu prachtig kan zien bloeien.
Samen met Vic ben ik onze wijk met nog meer liefde gaan bekijken, en dat beschouw ik als een groot geschenk, wat ik ook andere mensen gun. Want met hem is een straathoek is geen normale straathoek, maar een rijk verhalenparadijs.
Notities uit mijn digitale dagboeken:
2015:
…’ Daarbij heeft hij een sterke neiging tot verzamelen (racefietsen, post uit de eerste wereldoorlog, bijzonder aardewerk, negentiende eeuwse protheses, IJslandse sages, bijvoorbeeld). Als ik zijn kleren in de was doe is het altijd een verrassing van welke plant er nu weer zaden in zijn broekzak zitten en als ik iets weg wil gooien (yoghurtbakje, beschimmelde boterham of plastic zakje) is de kans groot dat hij opspringt en vol beroering vertelt dat nou juist het kweekje dat DAARIN zit, heel belangrijk is!’…
En juli 2016:
…’Nu zijn we ze aan het verzamelen in een herbarium. De plantjes worden in bloeiende staat geplet, gedroogd en vastgeplakt in het boek.
Hier zie je Bezemkruiskruid (Senecio inaequidens), de wortels van Perzikkruid (Polygonum persicaria) en blad van Varkensgras Polygonum aviculare). Alle drie gevonden aan de Parallelweg’…
Gelukkig zijn er nog vele andere botanische schatten uit onze wijk voor je verzameld en geplet, dus geniet vooral van wat Vic je erover te vertellen heeft!
home 