Dille

Nederlandse naam: Dille, Latijnse naam: Anethum graveolens, vindplaats: houtzagerssingel 13 05 2016

Dille, Anethum Graveolens, kom ik ondanks het feit dat het in veel landen als keukenkruid gebruikt word, en dan ook in veel tuintjes in de schilderswijk word gezaaid, buiten die tuintjes zelden of nooit tegen.
Waarom is me niet helemaal duidelijk, aangezien genoeg van de in de tuin gezaaide planten tot bloei en ook tot zaadzetting komen.
Dille komt van oorsprong uit India, maar vindt al vroeg in de geschiedenis zijn weg naar het westen en belandt zodoende in Egypte waar het gebruikt werd als geneeskrachtig kruid en ook als keukenkruid. Vanuit Egypte wordt de plant door de Romeinen mee genomen naar europa.
In tegenstelling tot een aantal andere uit het middenoosten afkomstige planten, die door de Romeinen werden gebruikt als keukenkruid en geneesmiddel, laat dille zich in vrijwel geheel europa makkelijk verbouwen. Dat heeft er waarschijnlijk samen met de aangename geur van de plant voor gezorgd dat dille in vrijwel de gehele Europese en Midden-Oosterse keuken een geliefd kruid is.
Ook als geneesmiddel kent dille een lange geschiedenis en vele toepassingen. Zo werd het in Egypte gebruikt tegen hoofdpijn, waar het bij de Romeinen en in de Middeleeuwen in Zuid Europa vooral werd gezien als middel tegen gas in de darmen.
In gebieden die meer onder invloed staan van het Keltisch christendom, dat zich in eerste instantie los van het centraal gezag van Rome ontwikkelde en vooral in Ierland en Angelsaksisch Engeland zijn basis had, werd het gebruikt tegen jeuk aan de genitaliën en opmerkelijk genoeg, net als in Egypte, tegen hoofdpijn.
In het Midden-Oosten schrijft Ibn Butlan zijn Taqwīm assiḥḥah dat later vertaald in het Latijn de basis zou vormen voor de school van Salerno over de heilzame werking van dille voor de maag en darmen. Als keukenkruid schopt dille het nog verder dan het koude en vochtige Ierland, in Scandinavië is het een veelvuldig gebruikt keukenkruid.