Fluitenkruid

Nederlandse naam: Fluitenkruid, Latijnse naam: Anthriscus sylvestris, vindplaats: houtzagerssingel 13 05 2016

Fluitenkruid, Anthriscus sylvestris, is een van de vroegst bloeiende schermbloemige van ons land, en een plant waar ik zelf een grote zwak voor heb.
De zoetige geur, doet me altijd terug denken aan de tijd, dat ik met mijn vader en moeder, lange wandeltochten maakte door de polders net buiten delft, waar het fluitenkruid veelvuldig groeide op een kerkenpad, dat de tandhofkade heet.
In mijn herinnering is het een van de eerste planten, die ik leerde herkennen, en waarvan ik de naam wist.
Fluitenkruid is een tweejarige plant die er slecht tegen kan als er overheen word gelopen, woord de bloeistengel van de plant toch gebroken door betreding of op een andere manier van de plant gescheiden pas het fluitenkruid een trucje toe. de plant investeert niet meer in het maken van een nieuwe bloemstengel, in plaats daar van stopt de plant alle energie in het opnieuw aanvullen van zijn energie voorraad die zich in de lange witte penwortel bevind.
In tegenstelling tot de planten die tot zaadzetting komen en vervolgens sterven, probeert de plant die zijn bloem is kwijtgeraakt het het jaar erna gewoon opnieuw, en word het dus in feiten een meerjarige plant.
het fluitenkruid kan dit meerderjarigen achtereen volhouden wachtend op zijn kans om zijn zaad te kunnen verspreiden.
De plant zijn Nederlandse naam komt voort uit het feit dat de holle stengels gemakkelijk zijn om te toveren tot een fluitje waarna enige oefening een hoog schel geluidje uit getoverd kan woorden.
Als gebruiksplant heeft het fluitenkruid het nooit echt weten te schoppen, al word hij in Scandinavië wel gebruikt om stof groen te verven.