Nederlandse naam: Wondklaver, Latijnse naam: Anthyllis vulneraria, vindplaats: Spoorzone, 21 06 2017
Wondklaver, Anthyllis vulneraria, is een van de zeldzamer plantjes in de schilderswijk.
Ik heb het geluk dat een deel van de spoorzone voor station hollandsspoor tot de schilderswijk word gerekend, het grootste deel is onbereikbaar, maar een klein strookje zanderige kalkrijke grond is een ware schatkamer van planten.
Naarmate de Zuid-Hollandse duinen vergrasen en verzuren lijkt de wondklaver de wijk te nemen naar de kalkrijke spoorbanen. Een dergelijk toevluchtsoord woord in de biologie refugium genoemd.
Steeds meer planten en dieren zoeken hun heil in dergelijke refugia, en ze zijn dan ook van groot ecologisch belang.
Gelukkig zijn er steeds meer wegbeheerders en gemeente die het belang er van inzien en overstappen op een meer ecologisch berm beheer, en zo veel soorten de kans geven hun populatie te versterken.
De Wondklaver werd vroeger gedroogd om slecht helende wonden en zweren te behandelen ook zou de plant wanneer ze inwendig werd gebruikt een bloedzuiverende en vochtafdrijvende werking hebben.
De plant heeft een opmerkelijke relatie met een aantal soorten uit de familie van de blauwtjes (een vlinder famillie),
verschillende soorten blauwtjes leggen hun eieren in het vruchtbeginsel van de bloem, waar de rups eenmaal uitgekomen zich te goed doet aan het bloeiende kleinood van de plant.
Door de vraatzucht beschadigd de rups ook de stempel van de plant, en laat dat nu precies zijn waar hij op zit te wachten.
De stempel van de plant kan, als ze niet beschadigd word namelijk niet bestoven worden, alleen de stuifmeelkorrels die op een beschadigde stempel terecht komen, hebben een kans om de bloem te bestuiven, en zodoende voor de volgende generatie wondklavers te zorgen.
home 